Swakopmund en Spitzkoppe

Zaterdag 6 mei vertrokken richting de kustplaats Swakopmund. Een lange rit, soms saai, soms onbeschrijflijk mooi. Rustig aangedaan en gearriveerd in een mooi, kan wel zeggen, schitterende B&B genaamd Desert Breeze. Allebei in een apart huisje 🏠 met uitzicht op de zandwoestijn. Lekker ontspannen inclusief douche 🚿 en een afspraak gemaakt voor de volgende dag om met de boot een cruise te maken in Walvisbaai. 

s’Avonds nog lekker in een restaurant gegeten 🥩en toen de volgende ochtend na een lekker ontbijt 🥐 opgehaald en even later ingescheept. Al snel kwamen de eerste pelikanen zich melden aan boord. Koddig gezicht. De kapitein voerde ze wat kleine makreeltjes en ze zorgde voor veel vertier. Even later kwam de eerste zeehond 🦭aan boord. Ze weten dit precies. Ook dat gaf de nodige commotie, want ze zijn niet al te handig. Het was wel jammer dat het erg mistig was zodat we geen dolfijnen 🐬 konden spotten. Wel ongeveer 60000 zeehondjes zwommen er rond. Mooi schouwspel. 

In de middag zijn Gert-Jan en Ingrid nog even de stad in geweest en Willem en Adri in de zandduinen gewandeld. Later op de avond gegeten in een restaurant wat ongeveer 100 meter ver in de Atlantische oceaan 🌊  was gelegen. En daar een verschrikkelijk lekkere visschotel 🍤🦪 op. Kost ook weinig. We waren die avond voor 4 personen, incl drank en dessert net 100 euro kwijt. Hoewel het erg goed toeven was, de volgende morgen weer vertrokken richting Spitzkoppe. Maar eerst even een omweggetje gemaakt naar Cape Cross waar een zeehondenkolonie 🦭leeft. Ruim 230.000 duizend leven er hier. Wat een verschrikkelijke hoeveelheid vis 🐟 moet hier in de zee leven. Het is een gekrijs van jewelste daar en de stank bijna ondraaglijk, maar gelukkig hadden wij Vicks bij ons en dat onder de neus, dan was het goed te doen. Het is een prachtig schouwspel maar tegelijkertijd soms zielig, want er liggen best veel dode kleintjes tussen. Daarna verder richting  Spitzkoppe ⛰️. 

Een van de top campsites gelegen tussen honderden meters hoge keien. Dit gebergte zagen we al op ongeveer 70 km afstand opdoemen. Mooie zonsondergang en een nog mooiere sterrenhemel ✨bewonderd. Weer lekker gebraaid en geslapen. Het is inmiddels 9 mei op weg naar Ugab Rhino Camp 🦏 wat ergens gelegen is in de middel of nowhere. Bereikbaar alleen met 4 x 4 en zeker het laatste stuk met een snelheid van maximaal 20 km per uur. Eenvoudig maar o zo mooi en natuurlijk erg, erg rustig. Daar waar het toegestaan was heeft Gert-Jan nog met de drone gefilmd, dus we hopen daar mooie beelden van te verwerken in de film.

Dit camp is zeer eenvoudig maar er was water, douche en wc en verder doodse stilte in een overweldigende natuur en niet koud. Zo,n 35 graden. Na een goede nachtrust begon de rit naar Twijfelfontijn een afstand van “maar” 75 kilometer. We deden er 3 uur en 40 minuten over. Stenen en uitstekende rotspunten, steile hellingen en dito afdalingen, we kwamen het allemaal tegen. Enig “nadeel” bij dit soort campsites is dat er geen WiFi aanwezig is. Zo volgde nog een paar prachtige campsites en in we bivakkeerde ook nog in een Lodge. Hier hebben we ook gedineerd dus hoefde Ingrid niet te koken en Gert-Jan niet te braaien en Willem en Adri niet af te wassen.

Onderweg nog een keertje gecontroleerd of we geen vlees bij ons hadden ivm besmettingsgevaar voor mond en klauwzeer. Was geen probleem want we moesten nog boodschappen doen. De laatste campsite zonder WiFi was een cheetah🐆 farm. Hier leven een paar cheetahs die zijn opgevangen omdat ze ergens gevonden zijn zonder moeder. Deze zijn redelijk tam zodat we ook zonder gevaar kunnen aaien. Daarna op zoek naar de wilde cheetahs, deze worden bijgevoerd omdat er te weinig natuurlijk voedsel is in de omgeving. En als ze dan naar de grote veeboerderijen gaan worden ze afgeschoten. Na dit schouwspel weer gezien te hebben de nacht doorgebracht en opweg naar Etosha, het grote nationale park van Namibië. Ongeveer de helft van Nederland.  

Na het voldoen van de entreegelden werd de drone koffer van Gert-Jan geseald, want het is in het park ten strengste verboden om met de drone te vliegen. Je verstoord er de dieren mee, en het is hun leefgebied. Het grote spotten van dieren kon beginnen. Bij de eerste de beste waterhole was het al raak. Tientallen olifanten, giraffen, spiesbokken eigenlijk te veel om op te noemen. En als klap op de vuurpijl zien we gelijk een neushoorn. Dag kan niet meer stuk. Morgen weer verder. Het gaat allemaal zeer voorspoedig en al met al is het een heel verhaal geworden, maar we zijn nu weer bij. Hartelijk groeten:  INGJADWI